Seni seviyorum

فکر نکن اهل گلایه کردنم

هنوزم گاهی مثل بچگیام

بی بهونه زیر گریه میزنم

هنوزم شبیه اون روزا آقا

واسه تو عاشق نوحه خوندنم

هنوزم یکی که روضه میخونه

اشکمو با آستینم پاک میکنم

منم اون بچه بی آلایش

با یه دنیا خواهش

که هنوزم اسم تو براش یعنی آرامش

منم اون بچه بی سرمایه

که برا تو با یه

کتیبه تکیه میزد با پسر همسایه

به جون مادرم دوست دارم

تا دم آخرم دوست دارم

داره کم کم شبیه جنون میشه

بیشتر از هزار تا کهکشون میشه

این چه سرّیه من هر چی پیر میشم

ولی عشقم به تو هی جوون میشه

یادمه زلالیه بچگیمو

چی شد اینجوری شدم نمیدونم

عشقم این بود که شبای هیئتت

سینی چایی رو من بگردونم

منم اون بچه که توی هیئت

به همه رو میزد

که دو خط نوحه بخونه توی هیئت واست

منم اون بچه که توی دسته

نیمه ی شب خسته

روی دوش بابا نم نمک چشماشو بسته

به جون مادرم دوست دارم

تا دم آخرم دوست دارم