Bir kalbe bak

نگاه دار دلی را که برده ای به نگاهی

چو در حضور تو ایمان و کفر ندارد

چه دوزخی چه بهشتی چه طاعتی چه ولایی

نگاه دار دلی را که برده ای به نگاهی

مقیم کوی تو تشویش صبح و شام ندارد

که در بهشت نه سالی معین است و نه ماهی

نگاه دار دلی را که برده ای به نگاهی

از من مرا بگیر و خودت را به من بده حسین ...

هزار جهد بکردم که سِر عشق بپوشم

نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم

شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه هوشم

از من مرا بگیر و خودت را به من بده حسین ...