Ey kuru dudaklarından denize sığınan

موندم چه جوری داغتو دنیا تحمل میکنه

سروی که تنها شاهده این برگ ریزونه منم

کوهی که می خواد پاشه و دیگه نمیتونه منم

گرم طوافم تا غرو سر نیزه ها دور سرت

وقت نماز تیرها سجاده میشه پیکرت

این موج که روی تنت با گریه میریزه منم

زخمات لب وا میکنن هر بار بوسه میزنم

تو کشته اشکی و من یک چشم بارونم برات

دیدم که گریه میکنه گرگ بیابونم برات

دیده میون موج خون دریای احساسم تو رو

ای آشناتر از همه حق میدی نشناسم تو رو

زخمات بهم میگن بمون چشمات هم میگن برو

سنگم بیاد از آسمون تنها نمیزارم تو رو

با آه شونه میکشم زلف پریشون تو رو

با اشک روشن میکنم شام غریبون تو رو