Atalardan kalma meslek

کلبه ای نیست در این دشت که آوار نشد

سینه تنگ من از دوده اندوه پر است

غصه ای در دلم اینگونه تلنبار نشد

آخر و عاقبت دوری یوسف کوری است

بی جهت دیده یعقوب نبی تار نشد

سعی کردم که دلم را بخری سود نداشت

بخت با ظرف ترک خورده من بار نداشت

گیر افتاده ام از دست گناهان خودم

هیچ کس مثل من اینقدر گرفتار نشد

شغل اجدادی من گریه بر اجداد شماست

چشمم از داغ تو یک ثانیه بی کار نشد

در سرم عطر شبستان نجف پیچیده

هیچ صحنی حرم حیدر کرار نشد

لب به انگور ضریحش نزنم میمیرم

خواستم ترک شود عادتم انگار نشد

قبل مردن برسانید مرا پیش حسین

تا نگویند که او لایق دیدار نشد