“İşiniz...” dediler

چون بار عشق را به سر شانه میبریم

از هر چه بگذریم سخن دوست خوش تر است

پس میشود به عشق تو از هرچه بگذریم

فرقی نمیکند چه کسی با چه منسبی

در پای سفره ات همه با هم برابریم

گریه زبان مادری نوکران توست

احساس میکنم همه با هم برادریم

ما را سَری ست با تو که گر خلق روزگار

دشمن شوند و سر برود هم بر آن سَریم