Hüznün kalbin gizli yerine iner

بنازی که لیلی به محمل نشیند

بنازم به بزم محبت که آنجا

گدایی به شاهی مقابل نشیند

منم لب تشنه دریا تو

منم مرده مسیحا تو

به فکرم بودی از اول

منم تا آخرش با تو

شاه تویی بنده منم

ابری که با اشکش آبرومنده منم

از نفست زنده منم

از داغت کم گریه کردم شرمنده منم

اگر ابر لطفت به محشر ببارد

نماند ثوابی نماند گناهی

منم آن گنهکار امیدواری

که دارد ز لطف تو پشت و پناهی

ببین از داغت آتیشم

که دائم شعله ور میشم

من از تو از حرم دورم

تو لطفی کن بیا پیشم

... تویی دعا منم

اونی که از تربت میگیره شفا منم

از کرمت گدا منم

دلتنگ و محتاج خاک کربلا منم

شاه تویی بنده منم

ابری که با اشکش آبرومنده منم

از نفست زنده منم

از داغت کم گریه کردم شرمنده منم