Senin haremsizliğinden ömrümce utandım

از بی حرمی تو عمریه که شرمندم اما چه کنم آقا عاشق به امید زنده است

خواب دیدم که گوشه حرمت گریونم دم ضریحت آقا میرم و میخونم

ای گل وفا حسن معدن سخا حسن میکشی مرا حسن

ای که خدای کرمی صد ساله که بی حرمی، حسن وای

از بی حرمی تو عمریه که شرمندم اما چه کنم آقا عاشق به امید زنده است

خواب دیدم که گوشه حرمت گریونم دم ضریحت آقا میرم و میخونم

ساخته حرمت میشه با کارگر ایرانی، باز آمدم ای شاه رو میخونه کریم خانی

از کرب و بلا میشم به مدینه عازم سلام میدم تو بقیع به جای حاج قاسم

عشق دلنشین تویی مادری ترین تویی شور اربعین تویی

ای که خدای کرمی صد ساله که بی حرمی، حسن وای

گریه میکنم یاد اون کوچه و صبر تو مثل چادر خاکی، خاکی شده قبر تو

دیدی دست مادرت به روی دیواره با سیلی بی هوا شکسته گوشواره

گریه سر پناه تو بی کسی سپاه تو کوچه قتلگاه تو حسن

ای به زهرا نور عین ای کریم عالمین ای غریب تر از حسین حسن

ای که خدای کرمی صد ساله که بی حرمی، حسن وای