Zehra’nın zehri ciğerime düştü, ey Mehdi

لرزه انداخت ز پا تا به سرم مهدی جان

به لب خشک پدر آب گوارا برسان

که من از سوز عطش شعله ورم مهدی جان

قدم آب همین که به لبم شد نزدیک

غم لب های حسین زد شررم مهدی جان

جگرم سوخت جگرم سوخت ای وای جگرم سوخت ...

قبل از آنی که به دل زهر اثر بگذارد

کشته از صحنه دیوار و درم مهدی جان

لحظه ای نیست عزیزم که تداعی نشود

روضه کرببلا در نظرم مهدی جان

زینب و بزم یزید لب خشکیده و چوب

خون قلبم چکد از چشم ترم مهدی جان

میدرخشد رخ ماه تو به یاد آوردم

سر نورانی هجده قمرم مهدی جان

واویلا واویلا ...

دری که بوسه گه انبیاء اعظم شد

چگونه بود که با ضربه لگد وا شد

به جای دسته گل جای احترام و سلام

شرار قسمت آن خانه معلی شد

مقابل نفس بانوی عفیف علی

صدای عربده ...

آهای سینه زنان فاطمه زمین افتاد

کمک کنید که در بین کوچه غوغا شد

اگرچه پشت در خانه رفته بود از حال

به احترام نگاه علی ز جا پا شد

غلاف تیغ یکی و دو تا نه خیلی بود

چگونه این همه ضربه به دست او جا شد

یا زهرا ...