Ebu Turab’ın sevgisini haykırırım

قلوب بی قرار را سر قرار می کشم

هر آنچه بوی مرتضی دهد به چشم می نهم

هر آنچه بوی او نداد را به دار می کشم

من از دقایق نخست بازگشت از نجف

برای دیدن دوباره انتظار می کشم

ز خاندان او کریم تر کسی ندیده است

اگر که منتی کشم از این تبار می کشم

به شاعران او خدا مقام ویژه داده است

به حشر چشم خود به پای شهریار می کشم

اگر مرا نخواست زحمتی نمی دهم به او

خودم گلوی خویش را به ذوالفقار می کشم

به عشق دیدن علی بهشت را نظر کنم

بدون او من از بهشت هم کنار می کشم

گناه من اگر دلیل خجلت علی شود

به روز حشر خویش را به سوی نار می کشم

غریب دهر هم شوم به سوی هر که می روم

غریبی ابوتراب را هوار می کشم

نوشته اند وقت مرگ وقت دیدن علی ست

برای مرگ انتظار بی شمار می کشم