Sırt çantamı her zamanki gibi topladım

تا که راهی شم به سمت آغوشت

ولی امسال خاطراتو می‌نویسم

پای تصویر ضریح شیش‌گوشت

تو که نیم نگات برای درد دل تسکینه

تووی تلخی زمونه اسم تو شیرینه

دلم آروم نمیگیره یه سوالی دارم

نکنه از چشات افتادم که حالم اینه

حق داری اگه نخوای نگام کنی

نکنه دیگه نخوای دعام کنی

ولی کاش بازم برا زیارتت صدام کنی

میون موکبا جای ما خالی

کنار زائرا جای ما خالی

نجف تا کربلا جای ما خالی

جای ما خالی

اگه قلب عاشقو غبار بگیره

نتونه جلوه‌ی معشوقو ببینه

چاره‌اش اینه گرد و خاک راه زوار

روی آیینه‌ی قلب اون بشینه

بایدم سهم دلم گریه و حسرت باشه

روی دوشم بار سنگین خجالت باشه

پایی که به سمت هر گناه قدم برداشته

بایدم توو خونه محروم از زیارت باشه

کی میدونه توو دلت کی جا شده

وقتی حر با دست تو سوا شده

خوش به حال کسی که راهی کربلا شده

توو راه ماتمت جای ما خالی

توو دسته‌ی غمت جای ما خالی

به زیر پرچمت جای ما خالی

جای ما خالی

میون موکبا جای ما خالی

کنار زائرا جای ما خالی

نجف تا کربلا جای ما خالی

جای ما خالی

همیشه همین حوالی می‌رسیدم

روبه‌روی گنبدت که غرق نوره

اگه دعوت نکردی چاره‌ای نیست

مهر تربتت برام سنگ صبوره

سجده میکنم رو تربت یه نفس می‌بارم

دوس دارم توو کربلا سر از رو مهر بردارم

هرچی یا حسین میگم بیشتر آتیش میگیرم

خب یه بار جوابمو بده منم دل دارم

چجوری جواب بدی وقتی سرت

خیلی فاصله داره با پیکرت

هنورم میگه اناالعطشان رگای حنجرت

توو جمع اشک و آه جای ما خالی

توو بارگاه ماه جای ما خالی

کنار قتلگاه جای ما خالی

جای ما خالی

میون موکبا جای ما خالی

کنار زائرا جای ما خالی

نجف تا کربلا جای ما خالی

جای ما خالی