“Harem’e gitme, bu yıl kesin hasta olursun” diyorlar

منو میبردی تو حالا تهش یه چی میشد اصلا

تهش مریض میشدم حالا افسرده ام

تهش یه کم تربت حرم میخوردم

تهش زیر پای زائرا میمردم

تهش غبار مسیر دوامون میشد

تهش چای موکبا شفامون میشد

تهش تو وادی السلام که جامون میشد

تو که بلند کردی یه عمریه زمین خورده ها رو

مریضی چیزی نیست تو زنده میکنی مرده ها رو

میبینی حال ما رو میبینی بی قرارم

به جز حرم حسین جان مگه کجا رو دارم برم

کجا میشه برا من حرم

یه رحمی کن جون مادرت به اشک چشمای مادرم

تو میگی رفیقمی تو از اون رفیق صمیمیا

من میگم غلامتم من از اون غلام قدیمیا

تو سراغ من بیا چه کنم فراغتو حسین

همش از عراقیا میگیرم سراغتو حسین

آقا از اون سرزمین

بذار سهم من باشه اربعین

آقا بمیرم برات ...