Ümmü’l-Benîn’in hüznü

روضه بازه چهره درهمت

(زینب جان)

خیلی عوض شدی عزیز دلم

منو حلال کن اگه نشناختمت

اشک غریبی توی چشمام نشست

مثل سر تو پشت من هم شکست

زینب من بیا بگو دروغه

اینکه میگن حرمله دستاتو بست

حقیقته انگاری خواب نبودم

ناراحتم پیش رباب نبودم

بدجوری آبروریزی کرده شمر

کاشکی من از بنی کلاب نبودم

آسمونم رو بی قمر کی دیده

پروانه بدون پر کی دیده

ام بنین بهم نگی حق داری

ام بنین بی پسر کی دیده

سر بریدن امید و احساسمو

تبر زدن ساقه های یاسمو

خواستی چهار تا قبر اگه بسازی

کوچیک درست کن واسه عباسمو

رفت و دل اهل حرم خالی شد

دست امیر لشکرم خالی شد

یه جوری تیر زدن به چشم نازش

کاسه چشم پسرم خالی شد

تو علقمه راهشو بند آوردن

چی به روز قد بلند آوردن

گریه ام از اینه توی بزم شراب

سرش رو با بگو بخند آوردن

سراغشو از این و اون میگیرم

جونی ندارم ولی جون میگیرم

حالا که مادر نداره حسینم

خودم میام براش زبون میگیرم

بهم بگو که نور عینم کجاست

بگو غریب عالمینم کجاست

من خبر بچه هامو نمیخواهم

فقط بهم بگو حسینم کجاست

روزی که رفت فکر عجل نکردم

پیشش به دلشوره ام محل نکردم

نخواستم حس کنه که بی مادره

عباسمو اگه بغل نکردم

گفتی تموم دشتو دشمن گرفت

تک تک بچه هامو از من گرفت

زینب من بگو کی اومد آخر

سر حسینمو به دامن گرفت

بگو دروغه غارت پیرهنش

مثل رسوم جاهلا کشتنش

شاید هزار تا زخمو باور کنم

باور ندارم رگای گردنش

بگو لباشو چاک چاک نکردن

با پیرهنش خنجرو پاک نکردن

الهی به خاک سیاه بشینن

سه روز و شب بچه مو خاک نکردن

میگن که خورشید همچی بی فروغ بود

محل ذبحش حسابی شلوغ بود

حرفایی که بشیر با گریه میگفت

زینب من بگو همه دروغ بود

بشیر میگفت اشک حسینو دیده

شنیده که زخم زبون شنیده

میگفت با چه زحمتی رو ذوالجناح

تیر سه شعبه از کمر کشیده

بشیر میگفت پرش رو برده بودن

با نیزه ها سرش رو برده بودن

دختری تو خیمه تو آتیش میسوخت

یه عده معجرش رو برده بودن

خوندی تموم روضه رو هر چی بود

گفتی غم وداع اکبر چی بود

اما میون این همه مصیبت

نفهمیدم گناه اصغر چی بود

چاره رو از دست تو در آوردن

پیروهن پاره رو در آوردن

بشیر میگفت از خاک پشت خیمه

با نیزه شیرخواره رو در آوردن

عزیز من همین که راه دور رفت

شادی دیگه از این دل صبور رفت

نمیتونم باور کنم هنوزم

سر حسینم میون تنور رفت

مردم شهر سر به سرم نذارید

زخم زبون رو جیگرم نذارید

گریه من فقط برا حسینه

گریه مو پای پسرم نذارید

غم ربابه که به غم اسیره

طفل خیالیشو رو دست میگیره

شبا هی از خواب میپره هی میگه

آبش بدید آبش ندید میمیره

رباب نمیشه با غم تو سر کرد

بدون گریه شبا رو سحر کرد

رباب درد منو در تو مثل همه

حرمله هر دو مونو بی پسر کرد