Uçsuz bucaksız deniz

تا روزی که رو سر نوکرهاست

بزرگ نوکرا اباالفضل و

ام بنین مادر نوکرهاست

دلدارم اباالفضل

کس و کارم اباالفضل

خوش به حال دل من که تو رو دارم اباالفضل

دنیامی اباالفضل

تو آقامی اباالفضل

ته مردونگی و عشق و مرامی اباالفضل

تو دلت دریاست

لقبت سقاست

تا خود محشر علمت بالاست

یا ابوفاضل ...

میگن قدیمیترهامون وقتی

گره تو کارشون میفتاده

تو خونه شون یه سفره مینداختن

با نون پنیر و سبزی ساده

سلطانه اباالفضل

بیکرانه اباالفضل

همه عالم روزی خورده سر خان اباالفضل

جنگاور اباالفضل

سر و سرور اباالفضل

میشه دست تو شفیعم روز محشر اباالفضل

کرمت غوغاست

حرمت زیباست

تو قد ارباب علمت بالاست

یا ابوفاضل ...

هر کسی که به غیر تو دل داد

یه روز آخرش پشیمون شد

هر کسی که بهش نگاه کردی

روزی زندگیش فراوون شد

ای دلخواه اباالفضل

قمر الله اباالفضل

میدرخشه روی ماه تو مثل ماه اباالفضل

محبوبم اباالفضل

با تو خوبم اباالفضل

تا آخر سنگ تو به سینه میکوبم اباالفضل

پا تو پا بر جاست

غیرت و احساس

تو جوون مردی علمت بالاست

یا ابوفاضل ...

شاعر: وحید محمدی